Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

ΣΤΗ ΜΠΑΡΟΥΦΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΠΟΥΡΔΑ !...


Μαζί με όλα τάλλα, ξεχωρίζουμε σαν χώρα και σαν λαός και για τις ασυναγώνιστες επιδόσεις μας στη «μπαρούφα» και στην «μπούρδα» ! Πρόκειται για την πατροπαράδοτη έφεση στα λόγια και τις πράξεις του εφήμερου εντυπωσιασμού, χωρίς ουσία και περιεχόμενο.

Δυστυχώς αυτή η λειτουργία και συμπεριφορά διαπερνά τους πάντες και συναντάται παντού !

Η υπόθεση του «βουλευτή που έβγαλε στην Ελβετία 1.000.000 Ευρώ…», είναι μια ακόμα μπαρούφα made in Greece, (original δηλαδή…), στη γέννηση και την εξέλιξη της οποίας πρωταγωνίστησε όλο το αφάν κατέ της δημόσιας ζωής, από δικαστικούς, πολιτικούς, δημοσιολόγους, δημοσιογράφους και, φυσικά, με το πόπολο σε ρόλο κατευθυνόμενου και καθοδηγούμενου κομπάρσου, να τα χάβει όλα, να τα αναπαράγει και, ως συνήθως, να τα μεγαλοποιεί !

Το δυστύχημα, όμως, δεν περιορίζεται στη δημιουργία και το πλασάρισμα της «μπαρούφας», αλλά συνεχίζεται και μετά την αποκάλυψή της και το ξεγύμνωμά της. Είναι τότε που αναδεικνύεται μια ακόμα αρρωστημένη τάση της φυλής, η οποία έχει να κάνει με την περιτύλιξη της υπόθεσης με το πέπλο του μυστηρίου και της συνομωσίας κι έχουμε, πλέον, το αναμάσημα «εμπιστευτικών» πληροφοριών και πολύπλοκων σεναρίων, για σκοτεινούς συνωμότες, με υπερφυσικές δυνατότητες προκαθορισμού των εξελίξεων.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ !...


ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ, ΤΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ !...


Το ΠΑΣΟΚ πληγωμένο βαριά από τον κλήρο που τούλαχε, να βρεθεί αυτό μπροστά στο τραγικό δίλημμα, για την ύπαρξη και το μέλλον της χώρας, ετοιμάζεται να καταβάλλει βαρύ το τίμημα της ανταπόκρισής του σ΄ ένα ιστορικό και συνάμα θλιβερό, καθήκον.

Αυτοί που οδήγησαν τον Παπανδρέου έξω από το Μαξίμου και τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, στις πιο κρίσιμες, για την Ελλάδα, στιγμές, ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν : την εξαφάνιση του Κινήματος !

Η πρόωρη προσφυγή στην ετυμηγορία του καταταλαιπωρημένου λαού, στο φόρτε των περιοριστικών μέτρων και πριν την όποια απόδοσή τους, αυτό το σκοπό και μόνο εξυπηρετεί...

Η επιλογή του Γ. Παπανδρέου να μείνει εκτός ηγετικών πόστων, αναλαμβάνοντας την κύρια ευθύνη της διετούς κυβερνητικής πολιτικής και προσδοκώντας τη δικαίωση μέσω των εξελίξεων, αλλά και τη λειτουργία των επικριτών του, άνοιξε, όπως ήταν φυσικό, τη διαδικασία επιλογής νέου αρχηγού.

Η δοκιμασμένη εκλογή από τη βάση, πέρα από δημοκρατικότερη, είναι κι εκείνη, που λειτουργεί συσπειρωτικά, για το χώρο, η δε συσπείρωση της βάσης ενισχύεται όσο περισσότεροι είναι οι υποψήφιοι κι όσο διακριτές είναι οι επί μέρους απόψεις και θέσεις τους.

Αυτή την αυτονόητη ανάγκη, κάποιοι, τουλάχιστον ανεγκέφαλοι, την αγνοούν και εμφανίζονται θιασώτες της "μοναδικής υποψηφιότητας", επιδιώκοντας ιδιοτελή πανηγύρια και φανφάρες και αδιαφορώντας αν η στάση τους αυτή, ρίχνει νερό στο μύλο εκείνων, που θέλουν την εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ...

Ευτυχώς δεν φαίνεται να τους περνάει και η στενόμυαλη στρατηγική τους, για την εν λευκώ ανάληψη της ηγεσίας, δεν πρόκειται να ευοδωθεί !...

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ !...


ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ, Η ΨΕΥΤΙΑ !...


Θυμάμαι φορές - φορές, με αγάπη και σεβασμό, την πρώτη καθοδη-γήτριά μας, στα, τότε, γκρουπούσκουλα της άκρας αριστεράς, να διαβεβαιώνει τα ανήσυχα μυαλά μας, πως "ο Μαρξ έχει προνοήσει για τα πάντα κι έχει οδηγίες για τα πάντα... Ακόμα και πως να δέσεις τα κορδόνια των παπουτσιών σου ! Που λέει ο λόγος...".

Αυτή τη φορά, η συντρόφισσα Αριάδνη, (καλά νάναι όπου είναι...), μούρθε στο μυαλό, με αφορμή τη Ν.Δ !

Ακούμε το Σαμαρά και βλέπουμε τους νεοδημοκράτες, όχι, απλά, να προδικάζουν τη νίκη τους στις επερχόμενες εκλογές, αλλά να είναι σίγουροι πως θα σχηματίσουν κυβέρνηση, που θα κάνει και θα ράνει !

Ο Αντωνάκης, μετά από ένα χρονικό διάστημα, που αφιέρωσε στην πολυδιαφημισμένη ...επαναδιαπραγμάτευση του πρώτου Μνημονίου, έρχεται και αμολάει δηλώσεις και υποσχέσεις για το άμεσο μέλλον, για μέτρα, για ανάπτυξη και άλλα τοιαύτα. Ο τύπος κάνει γαργάρα το γεγονός, πως συνομολόγησε το 2ο Μνημόνιο, το οποίο ως προϊόν της επαναδιαπραγμάτευσής του, όχι μόνο είναι πολλαπλώς σκληρότερο και σφαγιαστικότερο του πρώτου, αλλά περιέχει, προσδιορίζει και επιβάλλει τα πάντα, για την πολιτική που θ΄ ασκηθεί τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα κι όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα, "ακόμα και το πως θα δένουμε τα κορδόνια από τα παπούτσια μας...", που θάλεγε κι ο Μαρξ της συντρόφισσας Αριάδνης, μόνο που στην περίπτωσή μας δεν ισχύει το "...που λέει ο λόγος...".

Η γαλάζια προπαγάνδα προσπαθεί με δόλιο και φτηνό τρόπο, να παρουσιάσει καθαρό τον αρχηγό, ο οποίος μετά τη θεαματική κωλοτούμπα του, βρέθηκε στο λάκκο με τα βρομόνερα και βρώμισε πατόκορφα. Η πρώτη χοντροκομμένη απόπειρα εξαπάτησης της κοινής γνώμης, είναι η παραπάνω, και έγκειται στην προσπάθεια να παρουσιαστεί ανοικτό το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης των όρων των δανειστών μας, ενώ είναι τελειωμένο απ΄ όλες τις πάντες, με συμφωνίες, επιστολές και υπογραφές του Αντωνάκη !

Η δεύτερη αισχρή επιχείρηση της Συγγρού, έχει να κάνει με την προσπάθεια να εμφανιστεί ο Σαμαράς πίσω από τη συμφωνία για το PSI και το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους. Βγαίνει ο αθεόφοβος και δηλώνει, πως "...το 2ο μνημόνιο δεν είναι σαν το 1ο, επειδή περιέχει και τη μείωση του χρέους...". Μόνο που το PSI και τη μείωση του χρέους την διαπραγματεύτηκε και την κέρδισε στη σύνοδο της 26ης Οκτωβρίου 2011, ο Γ. Παπανδρέου κι εκείνο που έκανε ο Σαμαράς, τώρα, ήταν να διαπραγματευτεί και να συνομολογήσει τα μέτρα του μνημονίου Νο 2, που πετσοκόβουν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα κλπ, κλπ.

Πως ; Δεν είναι έτσι ; Το PSI, το νέο δάνειο των 130 + δισ € και το Μνημόνιο Νο 2, πάνε μαζί ; ΄Ετσι λέτε, ρε, αγύρτες δεξιοί τώρα ; ΄Αλλα μας λέγατε αρχές του περασμένου Νοέμβρη : "...Αλλο δανειακή σύμβαση και άλλο Μνημόνιο. Δηλαδή - για να γίνει τελείως ξεκάθαρο - άλλο η δανειακή σύμβαση και άλλο το συνοδευτικό κείμενο για τις οικονομικές πολιτικές που θα πρέπει να εφαρμοστούν. Και όταν έρθει το Μνημόνιο, τότε θα πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση. Τη διαπραγμάτευση αυτή, όμως, θα πρέπει να την κάνει μια νέα κυβέρνηση, που θα προέλθει από εκλογές και η οποία θα πρέπει να εφαρμόσει πολιτικές ανάκαμψης και όχι άλλες πολιτικές μεγαλύτερης ύφεσης...». (Δηλώσεις Γ. Μιχελάκη, εκπροσώπου της Ν.Δ.).

Αυτά έλεγαν τότε, στις 5 Νοεμβρίου 2011, εξορκίζοντας το νέο Μνημόνιο και τα μέτρα, που θα έφερνε, απαιτώντας διαπραγμάτευση, από μιαν άλλη κυβέρνηση, νεοεκλεγμένη. Μόνο που το Μνημόνιο ήρθε και τα νέα υφεσιακά μέτρα του, τα διαπραγματεύτηκε ο Σαμαράς - στα πλαίσια της συγκυβέρνησης - τα συμφώνησε και τα ψήφισε ! Κι ας έλεγε, τότε, "...όχι άλλες πολιτικές μεγαλύτερης ύφεσης...". Δέχτηκε και ψήφισε μεγαλύτερη ύφεση για το 2012, δέχτηκε και ψήφισε όλες τις πολιτικές που θα εφαρμοστούν για τα επόμενα 5 χρόνια κι έχει το θράσος να βγαίνει, τώρα, και να λέει "ψηφίστε με, για να εφαρμόσω μιαν άλλη πολιτική !...".
Πόσο κωλοτούμπας και πόσο ψεύτης μπορεί να είναι ?...

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

We are all Greeks ? ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΕΓΑ !...


Την παγκόσμια κινητοποίηση με το σύνθημα «Είμαστε όλοι Ελληνες» δεν την χαρακτηρίζεις ως και το γκραν σουξέ. Ολες αυτές οι διεθνείς εκδηλώσεις λατρείας προς την Ελλάδα δεν μας έκατσαν και πολύ !

Μόνο ο Κώστας Γαβράς την ίδρωσε τη φανέλα. Σε αντιδιαστολή με τη Νάνα Μούσχουρη (τα θυμόμαστε τα χαΐρια της ή τα ξεχάσαμε κι αυτά μέσα από το εθνικό μας Αλτσχάιμερ ;). Ο Γαβράς βγήκε στους δρόμους, βγήκε στα κανάλια, μίλησε, στήριξε, υποστήριξε. Ποιος ; Ενας Ελληνας της διασποράς που ζει 60 χρόνια μακριά από την πατρίδα του.

We are all Greeks ? Δεν θα το 'λεγα… Τον τελευταίο καιρό έχουμε δαιμονοποιηθεί διεθνώς - και όχι άδικα σε όλα τα σημεία. Οι πολιτικοί μας είναι άπαιχτοι, δεν υπάρχουν αυτοί οι τύποι! Μας βουλιάξανε στο χρέος, μας πατήσανε κάτω, μας βαρέσανε στο δόξα πατρί. Αλλά έχουμε κι εμείς ευθύνες και καλό είναι να τις θυμόμαστε. Μέχρι εδώ όμως. Μέχρι εδώ και μη παρέκει.

Αγαπητέ αλλοδαπέ… Καλοπροαίρετε ή κακοπροαίρετε… «Ελληνας» σημαίνει πολλά. Πολλά κι αντιφατικά. Και μόνο όσοι τα έχουμε στο γονίδιο μας μπορούμε να στα κάνουμε λιανά. Πάρε εμένα, παράδειγμα: Που ΚΑΙ ελληνίδα είμαι ΚΑΙ μ' έχω… πρόχειρη.

Εγώ φίλε, είμαι Μικρασιάτισσα. Και Κύπρια. Και νησιώτισσα. Και Ηπειρώτισσα. Και Μακεδονίτισσα. Και Θρακιώτισσα και Θεσσαλή και Πελοποννήσια κι ό,τι μπορείς να φανταστείς. Ολα αυτά τα κουβαλάω μέσα μου σαν τραύματα… Σαν θαύματα. Ξέρω ότι έχω χρεοκοπήσει. Ξέρω ότι πρέπει να κάνω το σκατό μου παξιμάδι. Ξέρω ότι πρέπει (αλήθεια, «πρέπει»;) να ακολουθήσω τις οδηγίες του κάθε Σόιμπλε και να κάνω οικονομία. Αλλά δεν μπορώ. Δεν το 'χω, δεν το αντέχω, πώς το λένε;

Αμα έρθεις σπίτι μου και μου πεις «μόνο ένα νερό, παρακαλώ» τρελαίνομαι. Θέλω να σε φιλέψω, να σε τρατάρω, να σου βγάλω τον καφέ με τα κουλουράκια… Ετσι με μεγάλωσαν, έτσι με μάθανε. Οταν ήμουνα μικρή κι ερχόταν κάποιος την ώρα του φαγητού, στο «καλή όρεξη» δεν απαντούσαμε «ευχαριστούμε». Απαντούσαμε «κοπιάστε». Να κάτσει ο άνθρωπος στο τραπέζι… Να μοιραστεί μαζί μας ό,τι υπήρχε.

Ακόμα και σήμερα οι χρεοκοπημένοι Ελληνες τσακώνονται στο ταβερνάκι (όσο το αντέχει ακόμα η τσέπη τους) ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό. Τρύπιες οι τσέπες μας, φίλε μου. Κακώς ; Μπορεί ! Αλλά είπαμε… το άτιμο το γονίδιο…


We are all Greeks ? Δεν θα το 'λεγα… Εμείς τη Ρωμιοσύνη την κουβαλάμε σαν αποσκευή - άλλοτε πολύτιμη, άλλοτε ασήκωτη. Κι όταν μιλάω για Ελληνες, δεν το εννοώ με την εθνικοπατριωτική έννοια του όρου, «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», «αρχαίο πνεύμα αθάνατο», «Είμαι Ελλην το καυχώμαι, ξέρω την καταγωγή μου, η ελληνική ψυχή μου ελευθέρα πάντα ζει». Με όλα αυτά τα επικίνδυνα μονοπάτια, καμία σχέση !

Κάθε σχέση με τον τρόπο που βιώνουμε χαρά και λύπη. Ζωή και θάνατο. Με τον τρόπο που τα τραγουδάμε… Τα λαϊκά, τα ρεμπέτικα, τα νησιώτικα, τα μοιρολόγια… Τι να λέμε, τα είπε ο Παλαμάς και μας έβαλε τα γυαλιά: «Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα, μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα λυπητερά. Πώς η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας… Είναι χυμένη από τη μουσική σας και πάει με τα δικά σας τα φτερά».

We are all Greeks ? Δεν θα το 'λεγα… Γιατί εσείς λέτε «bouzouki» κι εμείς «μπουζούκι». Εσείς θεωρείτε Ελλάδα το συρτάκι του Ζορμπά κι εμείς την Αυλή των Θαυμάτων. Εσείς τρώτε mousaka κι εμείς μουσακά απ' τα χεράκια της μάνας μας.

Είμαι Ελληνίδα, αλλοδαπέ μου φίλε… Με όλα τα ελαττώματα, τα κουσούρια, τα στραβά κι ανάποδα της φυλής μου. Τα οποία και πληρώνω. Ακριβά ! Πληρώνω τα λάθη μου ! Ακριβά. Πληρώνω τα πάθη μου ! Ακριβά ! Πληρώνω το γονίδιο μου ! Ακριβά !

Και θα το πληρώνω… Για κάτι χρόνια ακόμα… Γι' αυτό και προσπαθώ να προσαρμοστώ. Μου πήρε κάτι μήνες να καταλάβω ότι άλλο το PSI της ευρωζώνης κι άλλο το PSA που μετράμε τον προστάτη… Το παλεύω με ισοδύναμα, αντίρροπα, ελλείμματα, πλεονάσματα… Αλλά ρε φίλε, όταν έρχεται σπίτι μας η παρέα του γιου μου, δεν θα πληρώνουν τα ξένα παιδιά ρεφενέ την πίτσα, το χάμπουργκερ, το junk food. (Γιατί η μάνα, άμα θέλει να χαρεί, το junk δεν την αφήνει).

Γι' αυτό σου λέω, αλλοδαπέ μου φίλε… Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, βρε. Θα τον βρει τον δρόμο της. Ακόμα και χωρίς GPS… Θα μπει παράνομα στο στενό, θα τραβήξει τη μούντζα της, θα κάνει πως δεν είδε το STOP - αλλά θα βγει στη λεωφόρο…

Χωρίς δανεική Πόρσε Καγιέν. Με παπάκι : η Ελλάδα θα βρει τον δρόμο της και θα βγει στη λεωφόρο…

Ο ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ !...


Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ !...


Ο Γ. Παπανδρέου είναι ένας ευγενικός και καλόπιστος άνθρωπος και. φυσικά, η ιδιοσυγκρασία του επηρεάζει και καθορίζει και την πολιτική λειτουργία του και συμπεριφορά. Πολλές φορές εμπιστεύτηκε, εύκολα, ανθρώπους, από τους οποίους διαψεύστηκε κατά κόρον και παταγωδώς.

Μία από τις μεγαλύτερες διαψεύσεις του παίζει τελευταία και τείνει να εξελιχθεί στη μεγαλύτερη : είναι ο Βενιζέλος !...

Τον επέλεξε για το κρίσιμο υπουργείο οικονομικών, έκανε μια συμφωνία μαζί του, στη βάση των αναγκών και συμφερόντων της χώρας κι όχι των όποιων προσωπικών επιδιώξεων, που, ούτως ή άλλως, έπεσαν στο τραπέζι, και στηρίχτηκε απόλυτα σ΄ αυτόν.

Είναι χαρακτηριστικό, πως την επαύριον της αποχώρησής του από την πρωθυπουργία, τόνιζε με έμφαση και ελπίδα, πως "ευτυχώς υπάρχει ο Βενιζέλος και κρατάει τα πράγματα...". ΄Ηταν σε μια (ακόμα) φάση όξυνσης της σκληρής διαμάχης με το τραπεζικό κατεστημένο για το PSI και την περιβόητη ανακεφαλαίωση των τραπεζών...

Στο καίριο αυτό ζήτημα ο Γιώργος, με σύμφωνη γνώμη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, πήγε στη σύσκεψη των αρχηγών με τον Παπαδήμο και υποστήριξε αταλάντευτα την ενίσχυση των τραπεζών με κεφάλαια, τα οποία θα μετατραπούν σε κοινές μετοχές με ψήφο, (μια μορφή κρατικοποίησης...), οι οποίες στη συνέχεια και στη φάση της ανάκαμψης θα πουληθούν από το δημόσιο με κέρδος, κατά προτεραιότητα στους μετόχους των ίδιων των τραπεζών.

Τη θέση αυτή οι Βενιζέλος, Σαμαράς και Παπαδήμος την έκαναν "σκόνη" διαμορφώνοντας μια ενδιάμεση διαδικασία, με χαρακτηριστικά "ναι, μεν αλλά...", με κοινές μετοχές, αλλά χωρίς ψήφο, με μηδαμινά ποσοστά συμμετοχής των μετόχων στην ανακεφαλαίωση και με την εξαγορά των μετοχών αυτών στο άδηλο μέλλον και με όρους - χάρισμα ! Σε τρία τέρμινα και από τα ...κέρδη των τραπεζών !

"Τι τράπεζες, τι μέτοχοι", θα πει κάποιος αδαής νομίζοντας πως είναι το ίδιο, ο υπουργός των οικονομικών, όμως, που - τώρα πια - ξέρει πως δεν είναι το ίδιο πράγμα, ετοιμάζεται να κάνει το τελευταίο, και βασικό, χατίρι των μεγαλομετόχων του τραπεζικού κι όχι μόνο, κατεστημένου !

Αν καθαρογράψεις έναν προς ένα τα ονόματα που παίζουν και πρωταγωνιστούν, θ΄ αποκτήσεις τον κατάλογο με το αφάν κατέ, της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας, με δράση και έλεγχο σε βασικούς τομείς της Οικονομίας και, φυσικά, απόλυτα υπεύθυνους, για την πορεία της χώρας, τα τελευταία 40 χρόνια, την αφαίμαξη των πόρων της και την χρεοκοπία της.

Ο Γ. Παπανδρέου, πιστός στις αρχές του και τα οράματά του, πλήρωσε τη συνέπειά του με την πρωθυπουργία. Ο Β. Βενιζέλος αλλιώς, φαίνεται να προσεγγίζει και να καθορίζει τις εξελίξεις, ατενίζοντας την πρωθυπουργία, υπό άλλο πρίσμα !...

---------------

Υ.Γ. Στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας, υπάρχει ένα ακόμα ζήτημα, που αναμένεται ν΄ αποτελέσει σημείο τριβής και σύγκρουσης, στο χώρο του ΠΑΣΟΚ κι αφορά την Αγροτική Τράπεζα, την οποία το Βενιζελέϊκο σχεδιάζει να τη δώσει bonus στους ολιγάρχες, μοιράζοντάς τους, τα μερίδια και τα ιμάτιά της !...

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ !...


ΕΧΡΙΣΕ ΤΟ ΣΑΜΑΡΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ !...


Εάν η εκλογική διαφορά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη υπέρ της πρώτης, τότε, ναι, σε μία κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στα δύο κόμματα ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να είναι πρωθυπουργός.

Η σημερινή δήλωση του Ανδρέα Λοβέρδου (Real fm) άναψε φωτιές σε όλα τα κομματικά επιτελεία, καθώς μέσω αυτής βγαίνουν στο φως σχεδιασμοί και στρατηγικές.

Παράγοντες των δύο μεγάλων κομμάτων δίνουν τις εξής ερμηνείες :

Πρώτον, ότι ο κ. Λοβέρδος ανοίγει και επισήμως τη συζήτηση για μετεκλογική συνεργασία των δύο κομμάτων (σ.σ. όπως και η σημερινή, αλλά με λαϊκή εντολή, πλέον). Επιπλέον, θέτει και ένα από τα εκλογικά διλήμματα στους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ – του τύπου «αν δεν θέλετε να δείτε τον Σαμαρά πρωθυπουργό μην επιτρέψετε να είναι μεγάλη η ψαλίδα υπέρ της ΝΔ».

Δεύτερον, ότι «εργάζεται» από τώρα για τον λεγόμενο «τρίτο πόλο» που θα πάρει σάρκα και οστά μετά τις εκλογές και αναλόγως του αποτελέσματος –τη δημιουργία, δηλαδή, ενός σχήματος από φιλελεύθερες–μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα στα δύο μεγάλα κόμματα και στις παρυφές της Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ).
Κατά τους (πολύ) καχύποπτους, η δήλωση αυτή έγινε εν γνώσει του Ευ.Βενιζέλου, του οποίου τα προεκλογικά και μετεκλογικά σχέδια εξυπηρετεί, δεδομένου ότι θεωρείται ως ο «σίγουρος» νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Η Λ. Συγγρού υποδέχθηκε με αμηχανία την παρέμβαση Λοβέρδου. Μέχρι στιγμής, η απάντηση ήλθε από τον («συναινετικό») Χρήστο Σταϊκούρα και ήταν θετική. Κατά τον «γαλάζιο» τομεάρχη Οικονομιών (και συνεργάτη του κ.Σαμαρά), «η ΝΔ αγωνίζεται για την αυτοδυναμία, ωστόσο το τι θα γίνει θα το κρίνουν οι πολίτες με την ψήφο τους». Απέφυγε μάλιστα να αποκηρύξει μία μετεκλογική συνεργασία, παραπέμποντας στην επιλογή Σαμαρά «να παίξει η ΝΔ στο γήπεδο αντί να μένει στην κερκίδα».

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Σ΄ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΩΡΑ !...


ΝΕΟ ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ !...


Παρά την κινδυνολογία του Σαρκοζί στην προεκλογική του ομιλία στη Μασαλία, η Γαλλία δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από μια μετωπική αντιπαράθεση με τη Γερμανία για τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη. Παρά τον ισχυρισμό του απερχόμενου προέδρου ότι έσωσε τη χώρα από την τύχη της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική :

Πρώτον, οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης έφεραν σε κρίση δανεισμού την Ιρλανδία και την Πορτογαλία και στα πρόθυρα της ανάγκης διάσωσης την Ισπανία και την Ιταλία όχι λόγω της δημοσιονομικής τους χαλάρωσης αλλά ως επακόλουθο πρώτον, της αβεβαιότητας που επικράτησε στους επενδυτές μετά τη Συμφωνία της Ντοβίλ για Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα και δεύτερον, για τη συνεχή κωλυσιεργία του Βερολίνου σε μιά συνολική διάσωση της Ευρωζώνης. Με άλλα λόγια, η περιφέρεια της Ευρωζώνης πιέσθηκε για να εξαναγκασθεί το Βερολίνο σε αλλαγή πολιτικής.

Δεύτερον, η Γαλλία με την απώλεια της αξιολόγησης ΑΑΑ πλήρωσε περισσότερο την υποταγή της στη Γερμανία παρά τα δημοσιονομικά της μεγέθη, αν θεωρήσουμε σαν δεδομένο ότι η πολιτική του Βερολίνου καταγράφεται ως παράγων αποσταθεροποίησης της προσπάθειας των ΗΠΑ για σταθερή ανάκαμψη.

Με τα παραπάνω δεδομένα είναι σαφές ότι το Παρίσι δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από μια ανοικτή σύγκρουση με το Βερολίνο :

Πρώτον, θα προβάλει ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης - εκπρόσωπος μιας σταθερά διευρυνόμενης ομάδας χωρών που πλην του νότου της Ευρωζώνης, θα περιλαμβάνει το Βέλγιο και πολύ πιθανόν και την Αυστρία.

Δεύτερον, θα έχει την πλήρη στήριξη της κυβέρνησης Ομπάμα, σε μια στιγμή που οποιοδήποτε ατύχημα στην Ευρωζώνη θα προκαλούσε κραδασμούς στην παγκόσμια οικονομία, ικανούς να επηρεάσουν ακόμη και την επανεκλογή του Αμερικανού προέδρου τον προσεχή Νοέμβριο.

Στην ουσία, ο Φ. Ολάντ θα κληθεί να συνεχίσει την πολιτική που είχε χαράξει ο Σαρκοζί στην περίοδο 2007-2010, όταν αναζητούσε σε κάθε πεδίο την επανεξισορρόπηση της γερμανικής ισχύος μέσω της προσέγγισης με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία και της Ένωσης για τη Μεσόγειο.

Στα μέσα του 2010 ο Σαρκοζί αποδέχθηκε να παίξει στο πεδίο που η ισχύς της άλλης πλευράς ήταν συνθλιπτική, το πεδίο της δημοσιονομικής πειθαρχίας, και παραιτήθηκε από τα συγκριτικά πολιτικά πλεονεκτήματα της Γαλλίας, από τη στρατιωτική της ισχύ -πυρηνική και συμβατική- μέχρι τη μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που της επιτρέπουν μια διευρυμένη αναζήτηση ερεισμάτων και συσχετισμών στην Ευρώπη και τη διεθνή σκηνή, συνολικά.

Με δεδομένο το εσωτερικό πολιτικό αδιέξοδο στη Γερμανία, η επαναδιαπραγμάτευση Γαλλίας - Γερμανίας για το μέλλον της Ευρωζώνης θα είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά υποχρεωτικός μονόδρομος για τη Μέρκελ, αν θεωρήσουμε σαν δεδομένη την έλλειψη εναλλακτικής στρατηγικής από αυτήν της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η πρώτη σκληρή δοκιμασία για τις σχέσεις Παρισιού-Βερολίνου μετά τις εκλογές θα είναι η αδυναμία επικύρωσης από τη νέα Βουλή -καθώς μετά την εκλογή Προέδρου θα διεξαχθούν και βουλευτικές εκλογές, στις οποίες είναι βέβαιο ότι θα προκύψει η ίδια πλειοψηφία- των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου. Από μόνη της η εξέλιξη αυτή θα στήσει το σκηνικό μιας συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

ΠΕΡΑ ΑΠ΄ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ !...


Τη στρατηγική της συμφωνίας για την περικοπή του ελληνικού χρέους την είχε διαπραγματευτεί και την είχε συμφωνήσει ο Γ. Παπανδρέου, στις 26 Οκτωβρίου 2011.΄Ηταν τότε, που γυρνώντας από την Ευρώπη, ο Σαμαράς και οι υπόλοιποι τον υποδέχτηκαν, περίπου, ως προδότη, που ξεπούλησε και υποθήκευσε τη χώρα του ! ΄Ηταν τότε, που ο ίδιος, θέλησε να βάλει την ουσία της συμφωνίας εκείνης, (παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη), στην κρίση του ελληνικού λαού κι έπεσαν να τον φάνε, τόσο τα εσωτερικά κοράκια, όσο και οι ευρωπαίοι δεξιόστροφοι ηγετίσκοι. Και τον έφαγαν !...

Για το μόνο που ο Σαμαράς ( και ο Βενιζέλος…), δικαιούνται να υπερηφανεύονται, είναι για τη συνομολόγηση του Μνημονίου Νο 2 και των σφαγιαστικών μέτρων που περιέχει. Είναι, αποκλειστικά, δικό τους κατασκεύασμα, είναι απόρροια της δικής τους στρατηγικής και τακτικής διαπραγμάτευσης και «επαναδιαπραγμάτευσης» !

Το …δίδυμο «κατάφερε» να ισοπεδώσει και τον ιδιωτικό τομέα, πετσοκόβοντας μεροκάματα και διαλύοντας κάθε θεσμό εργασιακών σχέσεων, στο όνομα της …ανταγωνιστικότητας, ενώ, ειδικά, ο ένοικος της Συγγρού κατόρθωσε, με την τακτική του για τις συντάξεις, να φέρει νέα επιδρομή στις κύριες, ανοίγοντας, ουσιαστικά, νέο γύρο αφαιμάξεων στο όλο ασφαλιστικό.

Ο Γ. Παπανδρέου έδωσε μάχη για όλα αυτά τα ζητήματα και μέσα στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και στις συσκέψεις των αρχηγών με τον πρωθυπουργό, όπως επίσης έδωσε μάχη και για την σωστή λύση και διαδικασία στο θέμα της ανακεφαλαίωσης των τραπεζών. Ο Ευάγγελος, όμως, τον έγραψε, κανονικά και σε συνεργασία με τον Σαμαρά τον υποσκέλισαν, σχεδόν, σε όλα τα ζητήματα, που έβαλε.

Να, γιατί αρκετοί από τους «Παπανδρεϊκούς» βουλευτές ψήφι-σαν  «όχι» στο Μνημόνιο, διαμαρτυρόμενοι και αντιδρώντες στην όλη μεθόδευση και την όλη ποδηγέτηση των διαπραγματεύσεων και των αποφάσεων, από το «δίδυμο» !

Περίπου ανάλογη ήταν η αιτία και για τη διαφοροποίηση και των βουλευτών της Ν.Δ. κατά την ψηφοφορία στη Βουλή, μιας και όπως εξηγούσε «σαμαρικός» αντιρρησίας, ο αρχηγός του, έχοντας διαφωνήσει σκληρά, με την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου κι έχοντας επιδιώξει, στη συνέχεια, την απομάκρυνση του Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, ερχόμενος τώρα και ψηφίζοντας «Ναι» στο νέο Μνημόνιο, αναλαμβάνει όλη την ευθύνη για τη δανειακή σύμβαση, η οποία είναι απείρως σκληρότερη και σφαγιαστική για το λαό, από την πρώτη.

«Με ποια μούτρα θα εμφανιστούμε μπροστά στον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο ;», διερωτώνται οι δεξιοί βουλευτές, που γύρισαν την πλάτη στον Σαμαρά «και τι θα του πούμε ; Πως τη συμφωνία του Παπανδρέου για τη μείωση του χρέους, την «επενδύσαμε», εμείς με το Μνημόνιο Νο 2 και την πέρασε ο Παπαδήμος, προχθές, στο Eurogroup ?...».

Είναι από τις λίγες φορές, που δεξιοί πολιτικοί, έχουν απόλυτο δίκιο !...

Από την άλλη, ακόμα και το επιχείρημα των νεοδημοκρατών, πως «εμείς φέραμε τη συμφωνία, συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Παπαδήμου και ψηφίζοντας «Ναι» στη νέα σύμβαση, πάλι στο Γ. Παπανδρέου παραπέμπει, μιας κι αυτός ήταν εκείνος, που τους «μάντρωσε» και τους ανάγκασε ν΄ αλλάξουν, άρδην, τη μέχρι τότε λαϊκίστικη, δήθεν, αντιμνημονιακή τακτική τους !....

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Η "ΑΠΑΤΗ" ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ !...


Ήταν η σημαία του αντιμνημονιακού αγώνα. Το ένα από τα δύο μεγαλύτερα αστικά κόμματα στην Ελλάδα αποφάσισε να κηρύξει ανέκδοτο στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, νομιμοποιώντας στην κοινωνία ακραίες απόψεις σε βάρος της Ευρώπης και του κεφαλαίου. Τώρα επέλεξε να κάνει μία στροφή 180 μοιρών και στο μεταξύ να διαγράψει όσους βουλευτές του κόμματός του παρέμειναν πιστοί στην πολιτική που ακολουθούσε το κόμμα μέχρι πριν από λίγες ημέρες...

Μπορεί να ακούγεται βαρύ, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό: Ο κ. Σαμαράς επιχείρησε μία πολιτική απάτη, σε μία προσπάθεια να διαφοροποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου και να ανακτήσει έτσι το χαμένος έδαφος από την εκλογική ήττα του Κ. Καραμανλή. Σε ένα βαθμό το κατάφερε. Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, ο ελληνικός λαός φαίνεται να έχει λησμονήσει την εγκληματική αδράνεια των κυβερνήσεων Καραμανλή.
Όλα αυτά είναι κατανοητά μέσα στο παιγνίδι της μικροπολιτικής. Το ερώτημα είναι αν επιτρέπονται τέτοια παιγνίδια σε περιόδους εθνικής δοκιμασίας. Μέσα από το Κεφάλαιο και το Capital.gr έχουμε απαντήσει από την πρώτη στιγμή σε αυτό το ερώτημα: Όχι, δεν είναι αποδεκτή η μικροπολιτική σε αυτές τις κρίσιμες για το Έθνος ώρες.

Ο κ. Σαμαράς έχει τεράστιες ευθύνες για το γεγονός ότι σήκωσε το αντιμνημονιακό λάβαρο. Ακύρωσε στην πράξη τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό του κόμματός του. Η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή που είχε ως σημαία της την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ, βρέθηκε για μικροπολιτικούς λόγους να είναι ένας από τους πιο λυσσαλέους πολέμιους της ευρωπαϊκής ιδέας.

Δεν θα μείνουμε στο γεγονός ότι έστρωσε το χαλί στον λαϊκισμό. Νομίζουμε ότι η μεγαλύτερη ζημιά για την χώρα είναι το γεγονός ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν εμπιστεύονται πλέον το ελληνικό πολιτικό προσωπικό. Τον κ. Παπανδρέου έπαψαν να τον εμπιστεύονται αμέσως μετά την αναγγελία του... δημοψηφίσματος. Τον κ. Σαμαρά, πολύ νωρίτερα...

Η Ευρώπη δεν έχει στην Ελλάδα έναν αξιόπιστο συνομιλητή και επιπλέον έχει κουραστεί τα παιγνιδάκια. Θέλει καθαρές λύσεις και αξιόπιστους συνομιλητές. Θα μπορούσε να αποκατασταθεί το κλίμα; Στην πολιτική δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει το οτιδήποτε. Πόσο μάλλον όταν στην Νέα Δημοκρατία υπάρχουν κι άλλα στελέχη, πέραν των μέχρι πρότινος συμβούλων του κ. Σαμαρά, που διαθέτουν ακόμη ισχυρές διασυνδέσεις με την Ευρώπη. Το άσχημο κλίμα μπορεί κάτω από ορισμένες συνθήκες να αλλάξει. Μόνο που χρειάζονται πλέον έργα και όχι λόγια.

Είναι σαφές ότι στο εξωτερικό παρακολουθούν και την τελευταία μας λέξη. Παρακολουθούν οτιδήποτε λέει ο αρχηγός ενός αστικού κόμματος στις δηλώσεις και στις ομιλίες του. Ακόμη περισσότερο προσέχουν τις δηλώσεις και τα άρθρα των στενών συνεργατών ενός εν δυνάμει πρωθυπουργού. Και στην Ευρώπη, κύριε Σαμαρά, δεν αγαπούν τις ακρότητες...

ΥΠΑΡΧΕΙ, ΠΛΕΟΝ, ΚΑΛΟ ΣΕΝΑΡΙΟ !...


Η χθεσινή συμφωνία του Eurogroup που πέτυχε ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, μπορεί να μην είναι πανάκεια για τα ελληνικά δεινά, όμως σίγουρα είναι ότι καλύτερο μπορούσαμε αυτή τη στιγμή να έχουμε.
Η διαγραφή 107 δις ευρώ απο το χρέος και η επαναχρηματοδότηση μας, εξασφαλίζει οτι προς στιγμήν τουλάχιστον γλυτώσαμε την άτακτη χρεοκοπία. Εξασφαλίστηκε επίσης οτι παραμένουμε στο ευρώ – μέχρι νεωτέρας. Το τι θα γίνει στο μέλλον πλέον εξαρτάται απο εμάς και αυτό φυσικά είναι ανησυχητικό. Φυσικά, η οικονομική πολιτική που ακολουθείται και η οποία θα συνεχίσει να μειώνει τα εισοδήματα και να προκαλεί ύφεση, θα έχει φέτος διαίτερα σκληρές συνέπειες για όλους. Όμως μπορούμε αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε ταχεία ανάπτυξη στα επόμενα χρόνια και να γυρίσουμε το παιχνίδι υπέρ μας. Είναι καθαρά θέμα δικής μας επιλογής και ικανότητας. Και επειδή θεωρώ οτι ώς λαός είμαστε ικανοί, είναι τελικά μόνο θέμα επιλογής.

Πολλοί υποστηρίζουν οτι το κούρεμα δεν είναι αρκετό. Ακόμη και οι εταίροι αναγνωρίζουν οτι το χρέος μπορεί και να μην είναι βιώσιμο το 2020, παρά το κούρεμα και τα διαρθρωτικά μέτρα. Όλες αυτές οι προβλέψεις είναι σε μεγάλο βαθμό ανατρέψιμες. Στηρίζονται σε υποθέσεις που μπαίνουν σε μοντέλα προσομοίωσης σε κομπιούτερ και βγάζουν αυτά τα αποτελέσματα. Όμως δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις εξελίξεις στο διεθνέ ςπεριβάλλον, ούτε τις απότομες μεταβολές που μπορούν να επέλθουν σε μια επιφανειακή οικονομία, όπως είναι η ελληνική. Στηρίζονται σε συμπεριφορές και στοιχεία του παρελθόντος και δεν λαμβάνουν υπόψη τους οτι μπορεί η αλλαγή κλίματος να επιφέρει ριζική ανατροπή των συνθηκών. Ιδίως σε μικρές οικονομίες όπως η ελληνική, οι οποίες όπως απο τη μία μέρα στην άλλη βρέθηκαν απο το Ζενίθ στο Ναδίρ, μπορούν να πραγματοποιήσουν και την αντίστροφη πορεία. Σε βιομηχανικές οικονομίες με βαθειές ρίζες, όπως η πχ η Γερμανική, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Σε επιφανειακές οικονομίες όπως η ελληνική που στηρίζονται σε υπηρεσίες, κατανάλωση και πρωτογεννή τομέα, όλα μπορούν να συμβούν.
 
Για να συμβούν όμως χρειάζεται η επόμενη κυβέρνηση, αυτή που θα προκύψει απο τις επικείμενες την άνοιξη εκλογές, απαραιτήτως να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει. Κια αυτό δεν θα είναι εύκολο. Το καλοκαίρι θα χρειασθούν νέα μέτρα ύψους 7 δισ περίπου για να συμμαζευτεί ο προυπολογισμός του 2012 που έχει ήδη ξεφύγει. Και αυτά τα μέτρα θα χρειαστεί να τα πάρει μια πάρα πολύ αποφασισμένη κυβέρνηση.Αν δεν το κάνει θα έχουμε πάλι ανατροπή του σκηνικού και φυσικά θα αναγκαστούμε να φύγουμε τροχάδην και κακήν κακώς απο το Ευρώ και την Ευρωζώνη.

Συνεπώς το μπαλάκι πέφτει – δυστυχώς – και πάλι στο πολιτικό σύστημα και κυρίως στα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας που θα κληθούν να κυβερνήσουν. Αν αυτοί αρχίσουν πάλι να λαικίζουν και να κυνηγάνε ψήφους- που είναι πολύ πιθανό – θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Αν καταφέρουν να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις, θα δούμε σταδιακά να μπαίνουν λεφτά απο ξένους επενδυτές και να ξαναγυρνάνε τα ελληνικά λεφτά που έφυγαν στο εξωτερικό. Σε αυτή την περίπτωση η ελληνική οικονομία μπορεί να πραγματοποιήσει ρυθμούς ανάπτυξης ταχύτερους απο όλες τις ευρωπαικές χώρες. Ρυθμούς που θα προκαλέσουν τέτοια άυξηση του ΑΕΠ ώστε το χρέος να είναι βιώσιμο και να βαίνει ταχέως μειούμενο το 2020.

Το κακό σενάριο λοιπόν είναι πάρα πολύ κακό, ενώ το καλό σενάριο είναι πάρα πολύ καλό. Απο εμάς εξαρτάται ποιο θα ακολουθήσουμε.

NEW LOOK !...


«Σύμφωνη» με ό,τι είχε αποφασιστεί προηγουμένως, είναι η νέα συμφωνία, όπως αναφέρει το IIF, το οποίο συστήνει στα μέλη του να εξετάσουν προσεκτικά τη συμφωνία για το χρέος.

Όπως αναφέρει το IIF, και επικαλείται το Dow Jones Newswires, η νέα συμφωνία μπορεί να μειώσει το χρέος κατά 107 δισ. ευρώ, ενώ προβλέπει ακόμη ότι τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν, θα έχουν κουπόνια κάτω από το επίπεδο της αγοράς.

Εξάλλου, το «κούρεμα» των ιδιωτών πιστωτών θα ανέρχεται στο 53%, ενώ τα νέα ελληνικά ομόλογα θα έχουν λήξη από 11 έως 30 χρόνια.

Ακόμη, επισημαίνεται ότι το μέσο κουπόνι για τα πρώτα οκτώ χρόνια, θα ανέρχεται στο 2,63%, ενώ τα νέα ελληνικά ομόλογα θα υπόκεινται στο αγγλικό δίκαιο.

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ !


ΣΙΓΟΥΡΑ, ΗΛΙΘΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ !...

Σήμερα «κληρώνει» για την Ελλάδα. Θα καταλήξει η Ευρώπη σε μία συνολική λύση ή θα πάρει μία απόφαση με μία άνω τελεία; Ένας καλός φίλος έθεσε το εξής ερώτημα: Θα δεσμευτούν για όλα τα λεφτά ή θα δώσουν μόνο τα 14,5 δισεκατομμύρια ευρώ για τα ομόλογα που λήγουν στις 14 Μαρτίου; Αν μας δώσουν 14,5 δισεκατομμύρια για να ξεπληρώ-σουμε 14,5 δισεκατομμύρια, θα έχουν χάσει 10 δισεκατομμύρια. Τους έχετε για τόσο ηλίθιους;

Όταν συνειδητοποίησα τι έλεγε ο άνθρωπος (ο λόγος για τον αντιπρόεδρο του Συνδέσμου Επενδυτών κ. Κουμπάρο) με έπιασε ταραχή. Είχε δίκιο! Αν δεχτούν να χάσουν 10 δισεκατομμύρια ευρώ για κάποιον λόγο, αν δώσουν τα λεφτά πριν το κούρεμα των ομολόγων και τα πληρώσουν αυτά στην ονομαστική τους τιμή, αυτός ο λόγος δεν μπορεί να είναι άλλος από την διάθεσή τους να αγοράσουν ασφάλιστρα κινδύνου απέναντι σε ένα ενδεχόμενο ελληνικό ατύχημα.

Για κάποιον περίεργο μεταφυσικό λόγο πιστεύουμε ότι οι άλλοι μας έχουν υποχρέωση. Το καλό για μας είναι ότι το έχουν πιστέψει κι οι «άλλοι». Έτσι, στο νέο μνημόνιο έχουν μειώσει το επιτόκιο δανεισμού σε επίπεδα που είναι αμφίβολο αν θα ξαναδεί η Ευρώπη στα επόμενα δέκα χρόνια. Αλλά ούτε κι αυτό μας αρκεί...

Λένε ότι οι προβλέψεις δεν υποστηρίζουν το σενάριο για δραστική μείωση του χρέους. Να με συγχωρούν, αλλά θα διαφωνήσω. Όπως διαφώνησα κι όταν στο πρώτο μνημόνιο κάποιοι υποστήριζαν ότι το πρόβλημα δεν βρισκότανε στο ύψος του επιτοκίου. Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι οι αριθμοί. Κι οι αριθμοί αυτή την φορά μπορεί να βγουν! Αρκεί να αλλάξει το κλίμα. Οι «άλλοι», πάντως, έκαναν πολλές υποχωρήσεις. Μέχρι και στο επιτόκιο...

Αν εμείς, τώρα, θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα συνεχίσουμε να απειλούμε με το πιστόλι και θα κερδίζουμε έτσι χρόνο και χρήμα, κάνουμε λάθος. Οι «άλλοι» έχουν κουραστεί μαζί μας και το πιο πιθανό στο τέλος είναι να βρεθούμε μόνοι σε ένα δωμάτιο. Κι επειδή δεν θα έχουμε που αλλού να στρέψουμε το πιστόλι, το πιο πιθανό είναι να το στρέψουμε στον εαυτό μας.
Δεν ξέρω αν κάποιοι θα συνεχίσουν να φωνάζουν σαν αγριάνθρωποι. Υπάρχει κάτι πιο χρήσιμο να κάνουν: Να παρακολουθούν την εξέλιξη της τιμής των ομολόγων που λήγουν σε λίγες μέρες. Αν οι άλλοι είναι τόσο χαζοί που θα πετάξουν 10 δισεκατομμύρια από το παράθυρο, τότε θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά. Δέκα δισεκατομμύρια ευρώ σημαίνει το ένα τέταρτο των συνολικών κεφαλαίων που όφειλε η Αργεντινή. Έτσι για να έχουμε μία αίσθηση των πραγμάτων.

Αν δεχτούν, λοιπόν, να χάσουν με μία και μόνο κίνηση τόσα πολλά λεφτά, τότε μάλλον ετοιμάζονται να δείξουν την πόρτα της εξόδου στην Ελλάδα. Και σε μία τέτοια περίπτωση οι «άλλοι» θα είναι εκείνοι που θα αγοράζουν χρόνο κι όχι εμείς. Και μάλιστα φθηνά, μόλις με 10 δισεκατομμύρια ευρώ, αντί να πληρώσουν το κόστος τους μεγαλύτερου προγράμματος διάσωσης στην ιστορία και να εισπράξουν από τους νεοέλληνες στο τέλος το απόλυτο τίποτα...

Μακάρι οι φόβοι μας να αποδειχτούν υπερβολικοί. Θα το ξέρουμε αυτό σε λίγες ώρες. Στο μεταξύ, ας μην βιάζονται διάφοροι να στοιχηματίσουν στην πιθανότητα ότι οι άλλοι δήθεν μπλοφάρουν. Αν βάλουν το στοίχημα, θα το χάσουν...

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ …ΜΠΑΜ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ !...


Παραμύθιασε τους λαγιασμένους δεξιομούρηδες με κορώνες, φανφάρες και κορδώματα, περί των ικανοτήτων του, να τους οδηγήσει και πάλι στην εξουσία.

Τους φλόμωσε σε αντιμνημονιακούς κουτσαβακισμούς, οδηγώντας την ενυπάρχουσα στο DNA τους και, για κάμποσο χρονικό διάστημα, ευρισκόμενη σε ύπνωση, εθνικοφροσύνη τους, σ΄ ένα χαχόλικο come back. Και μετά, στο απόγειο των ονειρώξεών τους, τους άφησε σύξυλους, αποκαλύπτοντάς τους τον κρυφό, αλλά πραγματικό εαυτό του : τον Αντωνάκη της κωλοτούμπας και της σφαλιάρας !...

Τώρα, αφού με τις συναινέσεις του συνετέλεσε στο αποτελείωμα των εισοδημάτων και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, με το πραγματικό Μνημόνιο, το Νο 2, κάνοντας το ακριβώς αντίθετο απ΄ ό,τι έκανε το 2010, όταν διέγραψε όσους είπαν ΝΑΙ στο Μνημόνιο, έδιωξε μια ακόμα φουρνιά στελεχών και βουλευτών, επειδή είπαν …ΟΧΙ, στο Μνημόνιο !

Και πριν αλέκτωρ λαλήσει, έκανε την κίνηση …ματ : τους αντικατέστησε, παίρνοντας στη θέση τους τον Βορίδη και τον Μπουμπούκο ! Τα δυο μπουμπούκια της ακροδεξιάς, ειδικευμένων στα λοστάρια, τις βαριοπούλες, το …πολυτονικό και την πώληση σαχλαμάρικων βιβλίων !

Η σαμαρική Ν.Δ. μετά από σειρά διαρροών και διαγραφών, έκανε, επιτέλους, το μπαμ στις μεταγραφές, φέρνοντας στις τάξεις της, δυο μεγάλους παίκτες για τη δεξιά πλευρά, η οποία ενισχύεται κατά πολύ.
Τώρα, ποιους θα βρει, για να παίξουν στο …κέντρο, αυτό μόνο ο Αντωνάκης το ξέρει και το προσπαθεί, εναγωνίως μεν, αλλά, μάλλον, εις μάτην πια !...

Υ.Γ. Πάντως γερό δόντι στο Κόμμα του Λεπέν στη Γαλλία, απέκτησε !...

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ !...


Η παγκόσμια διαδήλωση υπέρ της Ελλάδας με κεντρικό σύνθημα "Είμαστε όλοι Ελληνες" θα γίνει έξω από ελληνικές πρεσβείες και προξενεία σε πολλές πόλεις τους κόσμου στις 2 το μεσημέρι (τοπικη ώρα). Από το Παρίσι ως τη Ρώμη κι από το Ντίσελντορφ ως τη Μαδρίτη ενω στη Νέα Υόρκη η συγκέντρωση θα γίνει στο πάρκο Ζουκότι, όπου επί μήνες είχαν κατασκηνώσει τα μέλη του κινήματος Occupy New York.
.
Ακτιβιστές θα συγκεντρωθούν για να διαμαρ-τυρηθούν για την οικονομική κρίση και τη στάση που τηρεί η διεθνής κοινότητα απέναντι στην Ελλάδα.

«Ο ελληνικός λαός χρειάζεται διεθνή αλληλεγγύη και ζητούν την υποστήριξή μας. Ας απαντήσουμε στο κάλεσμά τους. Είμαστε όλοι Έλληνες !» αναφέρουν οι χρήστες των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης.

Η πρωτοβουλία αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό ξεκίνησε στη Γαλλία, όταν πολίτες ζήτησαν την ελληνική υπηκοότητα από την ελληνική πρεσβεία με το σύνθημα «Είμαι κι εγώ Έλληνας».

Στον διαδίκτυο Ευρωπαίοι υπογράφουν κείμενο αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και ζητούν την ελληνική υπηκοότητα, θέλοντας να δηλώσουν μ΄ αυτόν τον τρόπο τη συμπαράστασή τους στον ελληνικό λαό που δοκιμάζεται από την οικονομική κρίση.


Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΩΡΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ !...


Η άποψη του blog ήταν πως το ΠΑΣΟΚ δεν θάπρεπε να είχε συνεχίσει την ύπαρξή του και τη λειτουργία του, μετά το 2009. Το έχουμε σημειώσει και ως κριτική στην τακτική του Γ. Παπανδρέου, πως το Φθινόπωρο του 09, όταν ανακάλυψε την έκταση του προβλήματος, που είχε κληρονομήσει, θα ήταν καλύτερο να είχε διαλύσει το ΠΑΣΟΚ, να είχε δημιουργήσει ένα νέο κόμμα με άλλες ιεραρχήσεις – λόγω της κρίσης – και άλλο πρόγραμμα και να είχε προχωρήσει στη διενέργεια νέων εκλογών !

΄Ολ΄ αυτά δεν έγιναν, έγινε ό,τι έγινε κι έτσι ο μεν Παπανδρέου χρεώθηκε τα όποια «κακά» της προϊστορίας του ΠΑΣΟΚ, το δε κόμμα χρεώθηκε την «αιρετική», τωρινή, πολιτική του Γιώργου. (Δεν αναφερόμαστε στις πιστώσεις, που σαφώς υπάρχουν…).

Αυτά, όμως, έγιναν, πέρασαν και δεν αλλάζουν, ενώ δεν έχουν παρά μόνο ιστορική αξία, πια. ΄Ετσι όπως εξελίχθηκε η κατάσταση και με τις πρόωρες εκλογές επί θύραις, η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σ΄ αυτές δεν έχει κανένα νόημα.

Η πολιτική που εφάρμοσε ήταν μια πολιτική έκτακτης ανάγκης, μια πολιτική, εν πολλοίς διασωστική του ημιβυθισμένου σκάφους, μια πολιτική αναγκαστική και με το πιστόλι στον κρόταφο. Η αποτίμηση και η αξιολόγηση της κυβερνητικής πολιτικής της διετίας, δεν είναι δυνατόν, να γίνει τώρα, στο μέσον, αν όχι στην αρχή, του όλου εγχειρήματος και με τις όποιες εξελίξεις να εξακολουθούν σε πορεία κατιούσα και να μην έχουν, καν, σταθεροποιηθεί.

Ο λιπόθυμος, που θα συνέλθει από το χαστούκι που τούδωσες, αν πονάει στο μάγουλο, θα σου ορμήξει ενοχοποιώντας σε ! Πρόκειται για αντίδραση ενστικτώδη κι εκείνη τη στιγμή, φυσιολογική. Η συνειδητοποίηση έρχεται αργότερα και τότε έχουμε τη μεταμέλεια, τη συγγνώμη και την αποκατάσταση…

Τις ώρες τούτες, που ο λαός νοιώθει τους πόνους, όχι από το χαστούκι, αλλά από τη γροθιά των σκληρών μέτρων λιτότητας, αντιδρά ενστικτωδώς και φυσιολογικά, χωρίς να είναι σε θέση, ούτε να σκεφθεί ήρεμα, ούτε να συγκρίνει ή να συνυπολογίσει οποιαδήποτε αποτελέσματα. Στην κατάστασή του, ούτε, καν, σκέφτεται ή ενοχοποιεί, αυτούς που τον λιποθύμησαν, πριν ο Παπανδρέου αναλάβει να τον συνεφέρει, καθοδηγούμενος και ποδηγετούμενος από τους τροϊκανούς, με τη …γροθιά ! Ψάχνει αφορμή για να περιποιηθεί και να μαυρίσει αυτούς που τον γρονθοκόπησαν και οι πρόωρες εκλογές του τη δίνουν !...

ΣΚΑΤΟΔΟΥΛΕΙΑ !...


Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

ΛΟΞΟΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ...ΚΟΥΒΕΛΗ !...


Στο eurogroup της περασμένης εβδομάδας, ο Ολλανδός υπουργός οικονομικών Χ. Ντε Γιάγκερ είχε τη φαεινή ιδέα να ζητήσει γραπτές δεσμεύσεις και από τα κόμματα της αριστεράς στην Ελλάδα, καθώς παρατήρησε την άνοδο του κόμματος του Φ. Κουβέλη στις δημοσκοπήσεις στη δεύτερη θέση.

Βεβαίως, το αίτημα απορρίφθηκε από τον Γιούνκερ, που είπε ότι θα ήταν καταστροφικό να μπει η Ε.Ε. σε διάλογο με τα κόμματα της αριστεράς.

Ο Ντε Γιάγκερ δεν ήξερε τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής πολιτικής σκηνής και επέμενε υπονοώντας (αλλά μη γνωρίζοντας στην πραγματικότητα) υπογραφές και από την Αλέκα Παπαρήγα και τον Αλέξη Τσίπρα, με την αιτιολογία ότι μπορεί να κληθούν να πάρουν μέρος σε μια κυβέρνηση συνεργασίας εάν δεν βγει αυτόνομο κόμμα στις επόμενες εκλογές.

Το θέμα της αλλαγής πολιτικού κλίματος τέθηκε εκ νέου χθες το βράδυ στην τηλεδιάσκεψη όταν οι Φινλανδοί, οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί ζήτησαν να μάθουν τι θα γίνει με τους διαγραφέντες βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που μαζί με τους υπόλοιπους ανεξάρτητους είναι πλέον η δεύτερη δύναμη μέσα στην ελληνική βουλή.

Η νέα πρόφαση που έχει πλέον στα χέρια του ο Β. Σόιμπλε για να καθυστερήσει το δεύτερο δάνειο είναι ότι ακόμα και να ψηφιστεί η δανειακή σύμβαση τώρα, ακόμα και ο Αντώνης Σαμαράς δεσμευθεί για μετά τις εκλογές, είναι δύσκολο να περνούν μέτρα ανά τρίμηνο από τον Ιούλιο και μετά, εάν οι αντιμνημονιακές τάσεις εντός της βουλής αυξάνονται.

Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν μπορεί να προβλεφθεί, ούτε να εξασφαλιστεί και εγείρει εκ νέου ερωτήματα για τον τρόπο διαχείρισης των ελληνικών θεμάτων από την πλευρά Σόιμπλε, ο οποίος δείχνει ότι δεν επιθυμεί να γίνουν γρήγορα εκλογές στην Ελλάδα.

Το γεγονός ότι η πολιτική ατζέντα ήταν ψηλά στην τηλεδιάσκεψη φαίνεται και από τις δηλώσεις Βενιζέλου. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, σημείωσε : «Ετέθη και το ζήτημα της στάσης των άλλων κομμάτων και το ζήτημα γενικότερα του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, αλλά και του τρόπου λειτουργίας των κοινωνικών εταίρων στην Ελλάδα. Γιατί συγκρίνουν πάντα τα δεδομένα της Ελλάδας με τα δεδομένα άλλων χωρών όπως είναι η Πορτογαλία, η Ιρλανδία ή η Ιταλία. Έχουν παραδείγματα πολύ νωπά μπροστά τους.

Τους εξήγησα ότι κάθε δημοκρατικό πολίτευμα έχει τις ιδιομορφίες του, ότι στο πλαίσιο της εθνικής και λαϊκής μας κυριαρχίας εμείς θα κάνουμε, ως Έλληνες πολίτες, τις επιλογές, όποιες κι αν είναι αυτές, αλλά εκείνοι από τη δική τους μεριά θέλουν να ξέρουν ότι έχουν απέναντί τους μια χώρα η οποία είναι αξιόπιστη, όχι το ένα ή το άλλο κόμμα, τη μία ή την άλλη κυβέρνηση, αλλά μία χώρα που έχει συνέχεια και συνέπεια. Και αυτό είναι κάτι το οποίο, νομίζω, τους το εξηγήσαμε με πολύ μεγάλη, νομίζω, σαφήνεια.

Επίσης, είναι προφανές ότι τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα που συνεργάζονται στην κυβέρνηση Παπαδήμου είναι οι δύο δυνάμεις πάνω στις οποίες μπορεί να βασιστεί ούτως ή άλλως αυτήν τη στιγμή η εφαρμογή του προγράμματος. Δεν υπάρχει και άλλη λύση». 
Αυτήν τη στιγμή, στο πλευρό της Ελλάδας είναι, εκτός από τον Ζ.Κλ. Γιούνκερ, ο επίτροπος Όλι Ρεν, ο Γάλλος υπουργός οικονομικών Φρανσουά Μπαρουέν και ο Κύπριος υπουργός οικονομικών Κίκης Καζαμίας. 
Στην άλλη πλευρά βρίσκονται πάντοτε ενωμένοι οι σκληροπυρηνικοί Γερμανία, Ολλανδία και Φινλανδία, ενώ οι υπόλοιπες χώρες τηρούν στάση αναμονής εν όψει της Δευτέρας. 
Υπενθυμίζεται ωστόσο ότι στο eurogroup του Ιανουαρίου δέκα χώρες τάχθηκαν κατά της νέας δανειοδότησης της Ελλάδας, εάν πρώτα δεν υπάρξουν σαφείς διασφαλίσεις και αυξημένη εποπτεία.

ΜΑΣ ΕΠΕΙΣΕ !...


Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ !...


Ενισχύονται στην Ευρώπη οι φωνές αποδοκιμασίας των πολιτικών που επιβάλλει το διευθυντήριο της Ε.Ε. και η τρόικα στην Ελλάδα, οι οποίες χαρακτηρίζονται όχι απλώς ως αδιέξοδες, αλλά και ως επικίνδυνες. Παράλληλα, αρκετοί πολιτικοί χώροι -και κυρίως οι Σοσιαλιστές, οι Οικολόγοι-Πράσινοι και η Αριστερά- δείχνουν να κατανοούν τις ασφυκτικές πιέσεις που δέχεται η ελληνική κοινωνία, οι οποίες την οδηγούν στα πρόθυρα της έκρηξης.

Τραγική κατάσταση
Εξαιρετικά σοβαρή έως και τραγική είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, σύμφωνα με δηλώσεις του υποψηφίου των Γάλλων Σοσιαλιστών για την προεδρία, Φρανσουά Ολάντ. «Πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε γιατί υποφέρουν οι λαοί και αμφισβητείται η δημοκρατία. Τι σημαίνει ότι θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα, όταν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα υποχρεώθηκαν να συμφωνήσουν για τη νέα δανειακή σύμβαση;», αναρωτήθηκε ο Ολάντ, ο οποίος εξαπέλυσε και επίθεση κατά του Βερολίνου και της Ανγκελα Μέρκελ. «Και επειδή δεν το θέλουν οι Γερμανοί; Η Μέρκελ, τι ακριβώς αποφάσισε να υποστούν οι Ελληνες;», είπε.


Την ίδια στιγμή, στην Ευρωβουλή, τόσο ο Γερμανός Σοσιαλδημο-κράτης και πρόεδρος του σώματος Μάρτιν Σουλτς και ο επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Ομάδας, Αυστριακός Χάνες Σβόμποντα, διαφώνησαν ανοιχτά με τη συνταγή που ακολουθείται σήμερα.  «Οδηγούν την Ελλάδα σε μια αδιέξοδη οικονομική ύφεση», υποστήριξε ο Σουλτς, κάνοντας αναφορά στην αδήριτη ανάγκη για ένα σαφές πρόγραμμα επενδύσεων, που θα δώσει στους Ελληνες προοπτική για το μέλλον.

Οσο για το Σβόμποντα, παρομοίασε τους εκπροσώπους της τρόικας με «αρπακτικές ακρίδες», που ασκούν «εκβιασμό» για να δώσουν βοήθεια. Σημείωσε δε ότι η τρόικα «ομιλεί στο όνομα της Ε.Ε., όμως ποτέ δεν έρχεται να εμφανιστεί ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου». Σύμφωνα δε με πληροφορίες από το Στρασβούργο, οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές θα αποστείλουν άμεσα στην Αθήνα μια δική τους «τρόικα», για να προτείνει ένα «εναλλακτικό πρόγραμμα», με έμφαση στην ανάπτυξη.

Υφεση
«Επιβάλλουμε στην Ελλάδα έναν αφόρητο ρυθμό λιτότητας, μια από-ανάπτυξη που θα έχει ως αποτέλεσμα κανείς να μην μπορεί να ζήσει», ισχυρίστηκε από την πλευρά του ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, ο οποίος από την αρχή είχε καταδικάσει τα μέτρα που εφαρμόζονται. Επίσης, η υποψήφια των Γάλλων Πρασίνων, Εβα Ζολί, αναμένεται να έρθει στην Αθήνα την Παρασκευή, «για να στηρίξει τον ελληνικό λαό», σύμφωνα με ανακοίνωση του γραφείου της.

Η ΟΦΕΙΛΗ ΤΟΥ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ !...


΄Οσοι πίστεψαν και εξακολουθούν να πιστεύουν ακόμα, πως η κυβερνητική παρέμβαση του ΠΑΣΟΚ επί Γ. Παπανδρέου, στην χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2009, μπορεί να κριθεί και να εκτιμηθεί με τα ίδια μέτρα και σταθμά, που κρίνονται άλλες κυβερνήσεις, (είτε του ΠΑΣΟΚ, είτε της Ν.Δ.), δεν έχουν καταλάβει τίποτα από τις εξελίξεις και τα γεγονότα.

Το «γιατί» έχει γραφτεί και εξηγηθεί πολλές φορές απ΄ αυτό το blog, δεν χρειάζονται επαναλήψεις, επειδή το σημείωμα αυτό έχει άλλο το στόχο.

Το ίδιο εκτός τόπου και χρόνου είναι και η άποψη, που υποστηρίζει, πως η αξιολόγηση αυτής της κυβερνητικής διαδρομής του ΠΑΣΟΚ, θα (πρέπει να) πραγματοποιηθεί, στις επικείμενες, και μάλιστα, πρόωρες εκλογές, μόλις δυόμισι χρόνια μετά, χωρίς καμιά δυνατότητα ήρεμης και κατασταλαγμένης εκτίμησης και κρίσης και μ΄ όλα τα σημαντικά ζητήματα να τρέχουν και τα όποια αποτελέσματα να είναι αδιαμόρφωτα.

Βέβαια, η επιλογή, ένας ιστορικός κομματισμός σχηματισμός, να μην κατέβει καν, σε μια εκλογική αναμέτρηση, δεν είναι εφικτή και υλοποιήσιμη, γι αυτό και το ΠΑΣΟΚ, με όποιον αρχηγό και όποιους υποψήφιους θα λάβει μέρος στις ερχόμενες εκλογές αποδεχόμενο τις σκληρές συνέπειες του τολμήματος, ν΄ ασχοληθεί με το σήκωμα του διαχρονικού χαλιού και το καθάρισμα των κάθε είδους σκουπιδιών, που, επί δεκαετίες ολόκληρες, σπρώχνονταν από κάτω του.

Ο Γ. Παπανδρέου έκανε την επιλογή του κι έπραξε σωστά, καθώς η όποια σωστή κρίση και αξιολόγηση του πρωθυπουργικού έργου του, δεν είναι του καιρού τούτου. Υπάρχει, όμως και μια ακόμα ενέργεια, στην οποία οφείλει να προβεί, για να συμπληρώσει την ανιδιοτελή προσφορά του : να βγει και να πάρει καθαρά και ευθαρσώς όλη την ευθύνη για το κυβερνητικό έργο των τελευταίων 2 χρόνων, απαλλάσσοντας όλους αυτούς που θα θελήσουν και θα επιλεγούν για να συνεχίσουν την πορεία του ΠΑΣΟΚ, σ΄ αυτή τη δύσκολη συγκυρία, από μια πρόσκαιρα μεν, αρνητική, αλλά πολύ - πολύ βαριά κληρονομιά.

Είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν οι διαρροές των στελεχών και τα διασπαστικά φαινόμενα, πολλά από τα οποία οφείλονται σε φυσιολογική αδυναμία αντοχής στο μαρτύριο της μεταφοράς του «Σταυρού». Είναι, τέλος και η παρέμβαση εκείνη, που θα κόψει την όρεξη των όποιων σκοτεινών κέντρων, να βρουν πρόσφορο έδαφος και πρόθυμους ανθρώπους, για να περάσουν τους σχεδιασμούς τους, στο χώρο !...

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

ΘΑ ...ΛΥΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ?...


Η πουτανόγρια του Βερολίνου μας έλυσε τα οικονομικά προβλήματά μας και, τώρα, βάλθηκε να μας κλείσει και τα ανοικτά εθνικά ζητήματα.

Με τον Γκρουέφσκι συναντήθηκε και βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για την αναγκαιότητα συμβιβασμού στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, έτσι ώστε ν΄ ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη του γειτονικού κρατιδίου στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

«Το ζήτημα της ονομασίας πρέπει να διευθετηθεί. Γι' αυτό και εγώ θα συνέχιζα οπωσδήποτε τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα και θα προσπαθούσα να βρω μια λύση. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε όλοι συνηθισμένοι στους συμβιβασμούς, διαφορετικά η Ένωση δεν θα μπορούσε να επιβιώσει», δήλωσε η Μέρκελ, μάλλον έχοντας στο νου της τους «συμβιβασμούς» της Ελλάδας στους δικούς της, απροκάλυπτους, εκβιασμούς.

Και για μην αφήσει καμιά αμφιβολία για τα αισθήματά της απέναντί μας, η σύγχρονη εκφραστής του γερμανικού εθνικιστικού ηγεμονισμού, έδωσε τη στήριξή της στις προσπάθειες της πΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε.

Η ΦΑΡΣΑ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ !...


Δύο άρθρα που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζουν να έχουν αντίθετες προσεγγίσεις στην πραγματικότητα αλληλοσυμπληρώνονται σε μια περίτρανη διαπίστωση της χρεοκοπίας των μονομερών δημοσιονομικών περικοπών ως λύσης για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης.

Πρόκειται για το άρθρο του Stefan Kaiser στο Spiegel με τίτλο «Ώρα να τελειώνουμε με τη φάρσα της διάσωσης της Ελλαδας» και το άρθρο του Jean Pisani Ferry στους Financial Times με τίτλο «Η αυτοκαταστροφική λιτότητα της Ευρώπης».

Στο πρώτο άρθρο με αφορμή την Ελλάδα -η οποία δεν χαρακτηρίζεται ως συνήθως ειδική περίπτωση- επισημαίνεται ότι η σκληρή δημοσιονομική λιτότητα έχει εγκλωβίσει τη χώρα στην ύφεση και υποχρεώνει τις δύο πλευρές να υιοθετούν μια ρητορική αναντίστοιχη με την πραγματικότητα: Οι μεν δανειστές χρησιμοποιούν σκληρή γλώσσα και διατυπώνουν προσβλητικές προτάσεις, όπως αυτή για τον επίτροπο προϋπολογισμού, για να καθησυχάσουν την κοινή τους γνώμη ότι ελέγχουν την κατάσταση, η δε δανειολήπτρια χώρα προσυπογράφει στόχους που ξέρει ότι δεν μπορεί να τους τηρήσει. Η διατύπωση του άρθρου δεν αποκλείει την αναγωγή των συμπερασμάτων του και στις άλλες χώρες με κρίση χρέους εντός και εκτός του Προσωρινού Μηχανισμού.

Στο δεύτερο άρθρο οι μονομερείς πολιτικές λιτότητας παρουσιάζονται ως στρατηγικός κίνδυνος για ολόκληρη την Ευρώπη, καθώς οι χώρες του νότου μαζί με τη Γαλλία αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 50% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης. Καίρια είναι η επισήμανση ότι οι δεσμεύσεις για περιορισμό του ελλείμματος μέχρι το 2013 που έχουν αναλάβει η Γαλλία και η Ισπανία είναι μη ρεαλιστικοί.

Οι παραπάνω προσεγγίσεις έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς δημοσιεύονται στη σκιά της σκληρής ρητορικής Μέρκελ-Σαρκοζί απέναντι στην Αθήνα, μια ρητορική που προορίζεται να καλύψει τη στρατηγική αμηχανία των δύο ηγετών για την εξέλιξη της κρίσης στην Ευρωζώνη.

Η Ευρωζώνη τους τελευταίους μήνες βρίσκεται μπροστά σε έναν απίστευτο φαύλο κύκλο πολιτικής επιδείνωσης της κρίσης: Το Δεκέμβριο υιοθετήθηκε ένα ανεφάρμοστο και αναποτελεσματικό ενισχυμένο Σύμφωνο Σταθερότητας, με την προσδοκία ότι θα διευκολύνει τη γερμανική κυβέρνηση να αποδεχθεί την έκδοση ευρω-ομολόγου, και την πορεία προς την ποσοτική χαλάρωση και τον ελεγχόμενο πληθωρισμό.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα την οποία το Βερολίνο κάνει ότι αγνοεί: Η αποδοχή της καταστροφικής του εμμονής στη μονομερή δημοσιονομική λιτότητα γίνεται με την προσδοκία των εταίρων του ότι η λιτότητα με τις παρενέργειες που έχει ήδη συσσωρεύσει μπορεί να γίνει κινητήρια δύναμη για ριζική αλλαγή πολιτικής.

Τα παραπάνω είναι ένα επικίνδυνο και οριακό παιχνίδι που κινδυνεύει να πυροδοτήσει πανευρωπαϊκή κοινωνική έκρηξη και πολιτική αποσταθεροποίηση που θα ισοπεδώσουν όλα τα κεκτημένα συναίνεσης και σταθερότητας της μεταπολεμικής περιόδου και θα προκαλέσουν αναταράξεις που θα παραπέμπουν στη δεκαετία του '30.

Ετσι στο όνομα του Συνδρόμου της Βαϊμάρης που υποτίθεται ότι είναι ο σκληρός πυρήνας της γερμανικής ιδεοληπτικής εμμονής στη δημοσιονομική πειθαρχία απειλούνται όλα τα δεδομένα σταθερότητας στη Γηραιά Ήπειρο μετά το 1949.
Το σύνδρομο της Βαϊμάρης είναι περισσότερο πρόσχημα και άλλοθι, καθώς το γερμανικό πρόβλημα σήμερα έχει κυρίως γεωπολιτική διάσταση: Όπως εύστοχα επισημαίνει ο Wolfgang Munchau η Γερμανία είναι πολύ μεγάλη για να δεσμευθεί πλήρως σε ευρωπαϊκό πλαίσιο και πολύ μικρή για να σταθεί μόνη της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη βρίσκονται σε οριακή ισορροπία, καθώς ένα οποιοδήποτε ατύχημα μπορεί να έχει ανεξέλεγκτες παρενέργειες.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΝΥΧΤΑ !...


Και την επαύριον της ψήφισης του μνημονίου Νο 2, νάτοι και οι ρεζίληδες των ΜΜΕ να το παίζουν αντιστασιακοί εκ του ασφαλούς ! "Και τι έγινε, που ψηφίστηκε ; Μήπως θα μας σώσει ;...".

Είναι, περίπου, οι ίδιοι, που μέχρι χθες τα μεσάνυχτα αγωνιούσαν για την έκβαση της ψηφοφορίας, έχοντας δώσει όλο το δημοσιογραφικό - προπαγανδιστικό "είναι" τους, στην διατύπωση και την εξάπλωση του διλήμματος : " το μνημόνιο ή η χρεοκοπία και η κόλαση", διαβε-βαιώνοντας τους πολίτες αυτής της χώρας, πως, αν δεν πέρναγε η δανειακή σύμβαση από τη Βουλή, από τη Δευτέρα, (σήμερα), το πρωί, ο ένας μας θάτρωγε τον άλλο, μιμούμενος τα κανιβαλιστικά πρότυπα των προϊστορικών προγόνων μας ! Δεν ξέρω αν έτσι θα γίνονταν, αλλά τόλεγαν και το υποστήριζαν !...

Φοβάμαι, όμως, πως αυτή η αγωνία για την έκβαση της χθεσινοβραδινής ψηφοφορίας, ήταν διάχυτη σε πάρα πολλούς, ίσως και στην πλειοψηφία του λαού, ανεξάρτητα από την οργή και την αγανάκτηση, που προκαλούσαν (και προκαλούν) τα νέα σφαγιαστικά μέτρα και τις δημόσιες ή κατ΄ ιδίαν αντιδράσεις. Το ενδεχόμενο ενός ολοκληρωτικού και μηδενιστικού reset στην πορεία της χώρας, όχι, μόνο, φοβίζει, αλλά δεν συμφέρει κιόλας τους περισσότερους έλληνες !

Οι υπάρχουσες και παρατηρούμενες διεργασίες σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, δεν μπορούσαν, βέβαια, παρά να αντανακλασθούν και μέσα στο κοινοβούλιο, μ΄ όλα όσα έγιναν και ζήσαμε τη χθεσινή νύχτα.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...
Εκείνο, όμως, που οφείλουμε ν΄ αναγνωρίσουμε, είναι το γεγονός, πως στους περισσότερους εκπροσώπους επικράτησε ο γνήσιος προβληματισμός και η πραγματική αγωνία για το αύριο, μιας καταψήφισης της δανειακής σύμβασης. ΄Οχι πως δεν υπήρξαν φαινόμενα, εμφανέστατα, εκφυλιστικά και συμπεριφορές - καραγκιοζιλίκια ή τζάμπα μαγκιάς, καθώς και απόπειρες σιλωαμικής αποκάθαρσης, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών λειτούργησε, πιστεύοντας, πως πράττει το καλύτερο για τη χώρα και το λαό της κι αυτό, δεν ισχύει, μόνο, για την πλευρά των "ναι", αλλά και για εκείνη του "όχι" !

Κι μ΄ όλ΄ αυτά είναι πια γεγονός και η μεγάλη αναδιάρθρωση του πολιτικού κομματικού συστήματος, που, μάλλον, σηματοδοτεί, επί τέλους, το τέλος της μεταπολίτευσης και των δομών που την εξέφρασαν...

΄Οσο για τις μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και αντίστασης, σαφώς και ήταν εκφραστικές των καταστάσεων, που έχουν διαμορφωθεί στις τάξεις των εργαζομένων κι ολόκληρου του ελληνικού λαού, είναι, σίγουρα, ενδεικτικές μιας, αν όχι ολοκληρωτικής, αρκετά σημαντικής πολιτικής αναντιστοιχίας, μεταξύ κοινοβουλίου και κοινωνίας, ενώ έδωσαν και το μήνυμα διεθνώς για το πως υποδέχτηκαν οι έλληνες τις νέες εκβιαστικές και ληστρικές απαιτήσεις των "εταίρων" - δανειστών μας.

Ακόμα και τα επεισόδια, των υποχθόνιων αφετηριών και των βρώμικων σχεδιασμών, με τις απαράδεκτες καταστροφές και τις λεηλασίες, έπαιξαν το ρόλο τους, στο να διαμορφωθεί στα διεθνή media, η διαπίστωση πως "την ώρα που οι βουλευτές ψήφιζαν το μνημόνιο, ο λαός έκαιγε την Αθήνα !...